प्राचीन भारतीय शस्त्र "मधु "

प्राचीन भारतीय शस्त्र ज्याला मधु म्हणतात. 

तलवारी किंवा चाकू यासारखी बहुतेक प्राचीन शस्त्रे हल्ला करण्यासाठी वापरली जातात आणि ढालींसारखी काही उपकरणे बचावासाठी वापरली जातात पण हे शस्त्र अद्वितीय आहे कारण ते आक्रमण आणि संरक्षण या दोन्ही गोष्टी एकत्र करते. हे एक अतिशय प्रभावी शस्त्र आहे. आम्ही सहसा लढायांचा विचार करतो तेव्हा दोन बाजूंनी संघटित लढाई होते ज्यात या परिपूर्ण स्वरूपाचे असते, जेव्हा वास्तविक लढाई सुरू होते तेव्हा सर्व अवजारी तुटते, आणि आपण एकाच वेळी बर्‍याच लोकांशी लढाईत गुंतलेले आहात. तर, आपण आक्रमण आणि बचाव दोन्हीसाठी एक शस्त्रास्त्रे वापरणे शहाणपणाचे ठरते. आपण एका शत्रूकडून थोपवून घेऊ शकता आणि हेच हत्यार वापरुन दुसर्‍या शत्रूला ठार करू शकता. एखाद्या युद्धामध्ये आपण आपली तलवार गमावली तरीही आक्रमण आणि बचावासाठी माडू एक प्रभावी शस्त्र असेल. कारण जर आपण आपली तलवार गमावली आणि फक्त ढाल घेत असाल तर आपण आपल्या शत्रूवर हल्ला करू शकत नाही. भारतात सैनिकांनी नियमित ढालीऐवजी माडूना प्राधान्य दिले.

माडूमध्ये सामान्यत: दोन काळवीटाची शिंगे असतात ज्यात उलट दिशेने निर्देश दिले जातात. विशेषतः काळविट म्हणून ओळखल्या जाणार्‍या भारतीय मृगाची शिंगे तयार करण्यासाठी वापरली जात होती. ते आवर्त आहेत आणि त्यांच्यावरही लाळे आहेत. तुम्ही लगेचच पाहू शकता की या काळविट प्राण्याची शिंगे अगदी प्राणघातक आहेत, ती तुमच्या शरीरात छिद्र पाडू शकतात आणि खूप खोल जखमा होऊ शकतात. आणि हे 2 शिंगे मध्यभागी 2 क्रॉस बारद्वारे जोडलेली आहेत जी हँडल म्हणून देखील वापरली जातात. जर आपण काळजीपूर्वक पाहिले तर क्रॉसबार शिंगांच्या पलीकडे वाढतात आणि एका बाजूला ते प्रत्यक्षात ढालशी जोडले जातात. तुम्ही ज्या माडूस पहात आहात तो मूळ शेकडो वर्षांचा जुना मूळ तुकडा आहे.

जेव्हा अरब आणि मंगोल लोक भारतात आले तेव्हा ते माडूच्या कार्यक्षमतेमुळे मोहित झाले, म्हणून त्यांनी लगेचच त्यांचा वापर करण्यास सुरवात केली. त्यांनी काळविटाची शिकार करण्यासाठी चित्तासारख्या इतर प्राण्यांना कामावर ठेवले आणि मग शिंगांचा वापर करून माडूला बनवले. ढाल बहुतेक धातूपासून बनवलेल्या असत.